លក្ខណៈទាំង ៥ យ៉ាងនេះ នឹងជួយកែប្រែ និងកំណត់ជោគវាសនារបស់អ្នកឱ្យកាន់តែល្អប្រសើរ ជីវិតរស់នៅមានតែរឿងល្អៗ សំណាងល្អ សេចក្ដីសុខក៏កាន់តែច្រើន។
១) ទំនុកចិត្ត៖ ទោះអ្នកពូកែជាងអ្នកដទៃក៏ដោយ ដាច់ខាតកុំក្រអឺតក្រទម។ ពេលជួបមនុស្សល្អជាងអ្នក កុំមានអារម្មណ៍ខុស ឬឈឺចាប់ដោយសាររឿងនោះ។ មានភ្នំមួយខ្ពស់ ក៏នៅមានភ្នំមួយខ្ពស់ជាង។ កុំដាក់ខ្លួនឯងទាបជាងគេ ហើយកុំវាយតម្លៃខ្លួនឯងខ្ពស់ខ្លាំងពេក។ មិនថាផ្លូវមានខ្យល់បក់ ឬអ័ព្ទយ៉ាងណាទេ សូមរក្សាខ្លួនអ្នកហើយដើរទៅមុខបន្ត។ នៅពេលដែលជើងយើងរឹងមាំ ថ្មត្រូវតែប្រែជាទន់។ នៅពេលដែលបេះដូងធំល្មម អព្ភូតហេតុនឹងលេចឡើងយ៉ាងណា ក៏គ្មានបញ្ហាដែរ។ ទទួលយកការរិះគន់ពីពិភពលោកដោយទំនុកចិត្ត។ ទំនុកចិត្ត នឹងជួយអ្នកឱ្យប្រែជាល្អពីមួយកម្រិតទៅមួយកម្រិត។
២) សេចក្តីសប្បុរស៖ សេចក្តីអំណរនៃជីវិតរបស់មនុស្ស វាប្រែចេញមកពីសេចក្តីសប្បុរស។ បើចង់បានសំណាងល្អ ត្រូវរៀនធ្វើជាមនុស្សល្អ ចិត្តសប្បុរសអាចបំភ្លឺមនុស្សជាតិ។ កាយវិការនៃការព្រួយបារម្ភ និយាយខ្លាំងជាងពាក្យមួយពាន់។ សម្រាប់សាច់ញាតិស្នេហា និងភាពស្និទ្ធស្នាល។ សម្រាប់មិត្តភ័ក្តិ ត្រូវស្មោះត្រង់ កុំក្បត់គ្នា។ សម្រាប់អ្នកប្លែកមុខ ត្រូវមានយុត្តិធម៌ និងគោរព។ តែងតែគិតពីអ្នកដទៃជាមុន បន្ទាប់មកខ្លួនឯង។ ការប្រព្រឹត្តចំពោះអ្នកដទៃឱ្យបានល្អ ក៏ជាការស្រឡាញ់ខ្លួនឯងដែរ។
៣) និស្ស័យ៖ មនុស្សដែលមាននិស្ស័យមិនស្វែងរកការចំណេញ និងការខាតបង់ជាទូទៅចំពោះពិភពលោករបស់មនុស្សជុំវិញខ្លួននោះឡើយ។ មនុស្សដែលមានចរិតចេះធ្វើឱ្យបាត់បង់កេរ្តិ៍ឈ្មោះ និងសំណាង។ ការដឹងច្រើនមិនមែនសម្រាប់ការកាន់កាប់ឡើយ។ ដឹងកាន់តែច្រើន អ្នកត្រូវតែបោះបង់ចោល។ តើការអន់ចិត្ត និងភាពសោកសៅក្នុងលោកនេះ មិនមែនដោយសារយើងមិនអាចរៀនពាក្យថា "ព្រលលែង" ទេឬ? មនុស្សដែលមានចរិតល្អតែងតែរក្សាភាពថ្លៃថ្នូរ។ នៅក្នុងសង្គមដែលមាស និងលង្ហិនលាយបញ្ចូលគ្នា ស និងស លាយឡំគ្នា មានតែអ្នកដែលអាចរក្សាសេចក្តីថ្លៃថ្នូររបស់ខ្លួនបាន ទើបអាចសង្ឃឹមថានឹងចៀសផុតពីការយល់ច្រលំ។ ផ្កាឈូកដុះនៅក្នុងភក់ ប៉ុន្តែផ្តល់ក្លិនក្រអូប។ បុគ្គលដែលមានសេចក្តីថ្លៃថ្នូរ ទោះអណ្តែតក្នុងវត្ត ជ្រលក់ពណ៌ក្រហម ក៏មិនបាត់បង់ភាពជាខ្លួនឯងដែរ? បុគ្គលិកលក្ខណៈមិនទាមទារ ឬពឹងផ្អែកលើនរណាម្នាក់ឡើយ។ កន្លែងដែលមានសុវត្ថិភាពបំផុតគឺពឹងផ្អែកលើខ្លួនឯង។
៤) ភាពធន់៖ ទោះបីអ្នករងគ្រោះមួយពាន់ដងក៏មិនត្រូវចាញ់ដោយគ្មានការប្រយុទ្ធដែរ កុំចុះចាញ់ដោយមិនប្រឹងប្រែង។ ក្នុងជីវិត រឿងដែលហាមប្រាមបំផុតគឺធ្វើបាបខ្លួនឯង។ ក្នុងជីវិតអ្នកណាដែលមិនមានទុក្ខ អ្នកណាមិនដែលឈឺចាប់ បាត់បង់? កាន់តែដួល កាន់តែត្រូវរឹងមាំ ហើយក្រោកឡើងវិញ។ ទុក្ខគ្រាន់តែជាជំហានឈានទៅរកសុភមង្គលដ៏អស្ចារ្យតែប៉ុណ្ណោះ។ បើអ្នកមិនរងនូវភាពត្រជាក់នៃរដូវរងាទេ តើអ្នកអាចយល់ពីតម្លៃនៃខ្យល់រដូវក្តៅយ៉ាងដូចម្ដេច? ការតស៊ូនឹងធ្វើឱ្យប្រាជ្ញារបស់អ្នកកាន់តែដុះដាល។ ការអត់ធ្មត់នឹងធ្វើឱ្យអ្នកកាន់តែរឹងមាំ។ ការសោកសៅ និងបាក់ទឹកចិត្តគឺដូចជាការដាក់ថ្មលើជើងរបស់អ្នកដែរ។ បើគ្មានការអស់សង្ឃឹម តើធ្វើដូចម្តេចទើបអាចយល់ពីរសជាតិនៃសុភមង្គល និងសេចក្តីអំណរ? គ្មានការបែកគ្នា ធ្វើម៉េចឱ្យយើងស្រលាញ់គ្រាដែលយើងជួប?
៥) មហិច្ឆតា៖ ការធ្វើដំណើរមួយពាន់ម៉ាយចាប់ផ្តើមដោយជំហានទីមួយ។ អ្វីដែលគួរឱ្យខ្លាចបំផុតក្នុងជីវិត គឺមិនមែនជាភាពក្រីក្រ ឬភាពឯកោទេ ប៉ុន្តែការរស់នៅដោយគ្មានមហិច្ឆតា។ តើអ្នកណាអាចសម្រេចសុបិនអ្នកបាន? ដូច្នេះព្យាយាមធ្វើឱ្យសុបិនក្លាយជាការពិតដោយសេចក្ដីក្លាហាន បើចង់ធ្វើរឿងធំមិនអាចគិតធំបានទេ។ សុភមង្គលកើតឡើងតែបន្ទាប់ពីឆ្លងកាត់ការឈឺចាប់ទាំងអស់។ គ្មានមហិច្ឆតា ក៏គ្មានសុភមង្គលដែរ ព្រោះអ្វីដែលល្អបំផុតតែងតែមកដល់ពេលយើងរំពឹងទុកតិចបំផុត…៕