គ្រឹះទាំង ៧ យ៉ាង ជាដើមទុនដ៏មានតម្លៃបំផុតសម្រាប់ជីវិត ដែលមនុស្សយើងគ្រប់រូបគួរតែមាន
នៅក្នុងដំណើរជីវិតប្រចាំថ្ងៃយើងនេះ មិនថាយើងជួបប្រទះអ្វខ្លះទេ ទោះបីពិបាក ជួបឧបសគ្គ បញ្ហាច្រើនយ៉ាងណា បរាជ័យច្រើនប៉ុនណា ដាច់ខាតកុំបោះបង់ ដរាបណាយើងមិនបោះបង់ចោល យើងនឹងគ្មានថ្ងៃបាត់បង់អ្វីឡើយ មុននិងក្រោយ គង់តែបានត្រឡប់មកវិញ។ តួយ៉ាង ៧ ចំណុចនេះ ជាដើមទុនដ៏មានតម្លៃបំផុត ដែលមនុស្សយើងគ្រប់រូបត្រូវតែមាន ដើម្បីទុកសម្រាប់បោះជំហាននៅលើផ្លូវជីវិតប្រចាំថ្ងៃ។
១. ភាពអត់ធ្មត់
ការអត់ធ្មត់មិនមែនជាការរងទុក្ខដោយការអាម៉ាស់ទេ ហើយក៏មិនមែនជាអាកប្បកិរិយារបស់មនុស្សទន់ខ្សោយ ឬមានការភ័យខ្លាចដែរ។ ការអត់ធ្មត់នៅទីនេះ គឺជាសមត្ថភាពរបស់មនុស្សឆ្លាត។ តាំងពីដើមរហូតមកដល់បច្ចុប្បន្ន ការអត់ធ្មត់តែងតែជាទស្សនវិជ្ជានៃជីវិត ដែលជាមេរៀនចាំបាច់ដែលត្រូវអនុវត្តជារៀងរហូតក្នុងជីវិតរបស់មនុស្សគ្រប់រូប។
ភាពអស្ចារ្យ និងភាពស៊ីជម្រៅនៃពួកបរិសុទ្ធពីបុរាណ គឺភាគច្រើនផ្អែកលើពាក្យ "ការអត់ធ្មត់" ។ មានពាក្យបុរាណមួយពោលថា៖ «បើមិនចេះស៊ូទ្រាំក្នុងរឿងតូចតាចទេ រឿងធំក៏សម្រេចមិនបានដែរ»។ មនុស្សដែលមិនចេះអត់ធ្មត់ មិនអាចសម្រេចបាននូវរឿងអស្ចារ្យនោះឡើយ។
២. ចេះបន្ទាបខ្លួន
កាលពីមុន មនុស្សដែលមានទេពកោសល្យពិតប្រាកដ មិនបង្ហាញភាពក្លាហានរបស់ពួកគេទេ ប៉ុន្តែតែងតែដឹងពីរបៀបដាក់ខ្លួននៅពេលវេលាដ៏ត្រឹមត្រូវ។ ពួកគេតែងតែលាក់បាំងសមត្ថភាពរបស់ពួកគេ ដោយគ្រាន់តែបង្ហាញពីភាពក្លាហានរបស់ពួកគេនៅពេលសម្រេចចិត្តប៉ុណ្ណោះ។
មានកវីនិពន្ធម្នាក់ឈ្មោះ ដួង ផុង ដែលធ្លាប់និយាយប្រយោគមួយថា "បើអ្នកគិតពិចារណាឱ្យបានល្អិតល្អន់ គឺសមហេតុសមផលណាស់" បុគ្គលខ្ពង់ខ្ពស់មិនចេះដំឡើងឫក បុគ្គលប្រកបដោយគុណធម៌មិនចេះអួតអាង" ។ មនុស្សកាន់តែមានទេពកោសល្យខ្ពស់ កាន់តែលាក់អត្តសញ្ញាណរបស់ខ្លួន កាន់តែមានគុណធម៌ នោះគាត់កាន់តែមិនដែលក្រអឺតក្រទម ពឹងផ្អែកលើទេពកោសល្យ ឬអួតសម្ញែងខ្លួនឯងឡើយ។
៣. ប្រុងប្រយ័ត្ន
មានសុភាសិតមួយឃ្លាបានពោលថា “ចិត្តធ្វើបាបអ្នកដទៃមិនអាចមាន ប៉ុន្តែចិត្តការពារអ្នកដទៃ គឺមិនអាចខ្វះបាន”។ មានសុភាសិតមួយឃ្លាថា៖ «សុភាពបុរសការពារខ្លួន បុរសតូចតាចការពារខ្លួនដោយដំបង» ដែលមានន័យផងដែរ។
វាសមហេតុផលក្នុងការការពារពីគ្រោះថ្នាក់ដល់ជីវិត។ ជាការពិតណាស់ អ្នកមិនអាចប្រុងប្រយត្ន័ចំពោះអ្វីៗគ្រប់យ៉ាង ក្លាយជាមនុស្សសង្ស័យ និងវិនិច្ឆ័យអ្នកគ្រប់គ្នាជុំវិញអ្នកដោយភ្នែកគួរឱ្យសង្ស័យនោះទេ។ តាមពិតពេលសម្តែង អ្នកត្រូវតែចេះពិចារណាផែនការបម្រុង "ប្រសិនបើយើងចាញ់ការប្រកួតនេះ យើងនឹងប្រើគម្រោងមួយផ្សេងទៀត" ដើម្បីបន្តការសម្ដែងឱ្យដល់ទីបញ្ចប់។
៤. គោលជំហច្បាស់លាស់
ក្នុងនាមជាមនុស្សយើងត្រូវធ្វើជំហានដែលមានស្ថិរភាព ក្នុងការដោះស្រាយជាមួយអ្នកដទៃ ហើយមិនអាចធ្វើសកម្មភាពដោយអន្ទះអន្ទែង ឬមិនច្បាស់លាស់បានឡើយ។ មនុស្សនិយាយថា ដើម្បីក្លាយជាមនុស្ស អ្នកត្រូវតែមានឆន្ទៈដើម្បីរីកចម្រើន ប៉ុន្តែស្ថិរភាព គឺជាមូលដ្ឋានគ្រឹះដើម្បីបន្តទៅមុខទៀត។ បើចង់ទៅទៀត បើចង់ឡើងជណ្ដើរកាន់តែខ្ពស់ គ្រឹះត្រូវតែរឹងមាំជាង។
៥. បត់បែន
"ប្រសិនបើមានទីបញ្ចប់ នឹងមានការផ្លាស់ប្តូរ។ ការផ្លាស់ប្តូរនឹងនាំទៅរកផ្លូវច្បាស់លាស់។ តាមរយៈផ្លូវច្បាស់លាស់ នោះនឹងមានស្ថិរភាព។" ពិភពលោកប្រែប្រួលឥតឈប់ឈរ អ្វីៗក៏ប្រែប្រួលឥតឈប់ឈរ វដ្តជីវិតមិននៅមួយកន្លែងឡើយ។ ជីវិតដែលគ្មានការផ្លាស់ប្តូរគឺគ្រាន់តែដើម្បីរស់តែប៉ុណ្ណោះ ដូច្នេះហើយ ការរស់នៅលើលោកនេះ គឺអាស្រ័យទៅលើជោគវាសនា បង្ខំឱ្យជួបនឹងព្យុះភ្លៀង និងបន្លា។
៦. ចេះគ្រប់គ្រងចំណង់
នៅទីនេះយើងកំពុងនិយាយអំពីការទប់ស្កាត់មហិច្ឆតា និងចៀសវាងការធ្លាក់ចូលទៅក្នុងរណ្តៅដ៏ជ្រៅ។ ក្នុងជីវិតមានសេចក្តីប៉ងប្រាថ្នា និងការល្បួងដែលប្រៀបដូចជាថ្នាំពុល ដែលធ្វើឱ្យមនុស្សជ្រួលច្របល់ និងវង្វេងកោលដៅ។ ដូច្នេះ អ្នកណាអាចទប់ទល់នឹងការល្បួង អ្នកនោះអាចគ្រប់គ្រងជីវិតរបស់ខ្លួនបាន។
៧. ចេះដកថយ
ក្នុងនាមជាមនុស្ស យើងត្រូវតែទុកផ្លូវក្រោយឱ្យខ្លួនឯងដើម្បីចេញ នៅពេលមានអាសន្ន។ មានសុភាសិតមួយឃ្លាបានពោលថា៖ «មានចិត្តជួយអ្នកដទៃយ៉ាងណា ក៏មិនត្រូវភ្លេចជួយខ្លួនឯងដែរ»។ ក្នុងនាមជាមនុស្សម្នាក់ អ្នកមិនអាចជាមនុស្សឃោរឃៅបានទេ ហើយអ្នកក៏មិនអាចបង្ខំអ្នកដទៃខ្លាំងពេកដែរ។ ការក្រោកឈរឡើង និងជួយអ្នកដទៃ ក៏ជាមធ្យោបាយដ៏ល្អបំផុតក្នុងការការពារខ្លួនអ្នកផងដែរ៕
ព័ត៌មានថ្មីៗ
